گردنبند نشان عیاران استیل

” روزی روزگاری یک هابیت (Hobbit) در سوراخی زیر زمین زندگی می­کرد. نه از آن سوراخ­های کثیف و نمور که پر از دُم کِرم است و بوی لجن می­دهد، و باز نه از آن سوراخ­های خشک و خالی و شنی که تویش جایی برای نشستن و چیزی برای خوردن پیدا نمی­شود؛ سوراخ، از آن سوراخ­های هابیتی بود و این یعنی آسایش.
یک در کاملا گرد داشت مثل پنجره کشتی، که رنگ سبز خورده بود، با یک دستگیره زرد و براق و برنجی درست در وسط. در به یک تالار لوله مانند شبیه به تونل باز می­شد: یک تونل خیلی دنج، بدون دود و دم، با دیوار­های تخته­کوب و کف آجر شده و مفروش، مجهز به صندلی­های صیقل خورده، ویک عالمه، یک عالمه گل میخ برای آویختن کت و کلا: این هابیت ما دلش غنج میزد برای دید و بازدید. تونل پیچ می­خورد و تقریبا، اما نه کاملا مستقیم در دامنه تپه- آن طور که همه مردم دور اطراف به فاصله چندین مایل به آن می­گفتند تپه- پیش می­رفت و تعداد زیادی درب کوچک، اول از این طرف و بعد از طرف دیگرش رو به بیرون باز می­شد. این هابیت ما بالا خانه نداشت: اتاق خواب­ها، حمام­ها، سردابه­های شراب، انباری­ها (یک عالمه از این انباری­ها)، جامه خانه­ها (کلی از اتاق­ها را اختصاص داده بود به لباس)، آشپزخانه، اتاق­های ناهار خوری، همه توی همان طبقه بود، و راستش را بخواهید توی همان دالان. بهترین اتاق­ها (وقتی داخل می­شدی) همه دست چپ بود، چون اینها تنها اتاق­های پنجره­دار بودند، پنجره­های گرد و قرنیزدار مشرف به باغ خانه و مرغزار آن سو روی شیبی که به طرف رود خانه می­رفت.”
متن بالا اولین خط های نوشته شده توسط جی.آر.آر. تالکین (J.R.R.Tolkien) نویسنده کتاب­های هابیت (The Hobbit)، ارباب حلقه ها (The Lord of the Rings)، سیلماریلیون (Silmarillion) و … برای خلق این آثار به هم مرتبط است که توصیف بسیار زیبایی از خانه بیلبو بگینز (Bilbo Baggins) و محل زندگی او است، که توسط «رضا علیزاده» به زیبایی ترجمه شده است.
علامت روی درب نشانی است که گندالف (Gandalf) برو روی درب خانه بیلبو حک کرد تا تورین سپربلوط (Thorin Oakenshield) و گروهش بتوانند خانه بیلبو را پیدا کنند. این نشان به نشان عیاران معروف بود.